JOHN E. UPLEDGER
1932 – 2012
Odkrycie ruchu opony twardej przez dr. Johna E. Upledgera stało się fundamentem dla jego przełomowych badań, dzięki którym mógł opracować system Terapii CranioSacralnej. Upledger, postrzegany jako wybitny innowator, od roku 1975 do 1983 zajmował stanowisko profesora katedry biomechaniki na Uniwerytecie Stanowym Michigan. Stał na czele zespołu, złożonego z anatomów, fizjologów, biofizyków oraz bioinżynierów, który wykonywał i publikował badania naukowe, formujące podstawy Terapii CranioSacralnej.
W roku 1985, po latach poszukiwań i doświadczeń, Dr John Upledger założył międzynarodowy Instytut w celu propagowania Terapii CranioSacralnej. Dzisiaj Instytut Upledgera skupia tysiące praktyków z całego Świata, a jego autorski program szkoleń, oparty na nieograniczonej możliwości rozwoju w metodzie okazał się być cechą wyróżniającą go w świecie nauki. Usytuowany na Florydzie, znany z prowadzonych tam badań klinicznych oraz programów terapeutycznych dla pacjentów Instytut Upledgera ma swoje satelity na całym świecie. Dzięki temu organizowane w nich kursy Terapii CranioSacralnej Upledgera opierają się na ściśle określonym programie i prowadzone są przez wysoko wykwalifikowanych nauczycieli. Daje to gwarancję zdobywania wiedzy oraz umiejętności „ze źródła“.
WILLIAM G. SUTHERLAND
1873 – 1954
Dr Sutherland był Odkrywcą w dziedzinie osteopatii cranialnej. Jako jeden z pierwszych twierdził, że czuje rytmiczny, zmieniający kształt kości czaszki ruch, który w póżniejszym czasie nazwał „oddechem pierwotnym“, a jego wyczuwalność rozszerzył do tkanek całego ciała. Sutherland swoje wykształcenie osteopatyczne zdobył w słynnej American School of Osteopathy A.T. Stilla, dzięki czemu miał możliwość zapoznania się z ówczesnymi doniesieniami również z zakresu osteopatii cranialnej. Jego ogromna fascynacja tym tematem zaowocowała latami badań i doświadczeń, a także ich ustystematyzowaniem oraz zebraniem w koncepcję.
Swoją teorię, poprzedzoną kilkudziesięcioletnią pracą, ogłosił w roku 1940. Jego spostrzeżenia dotyczą między innymi fluktuacji płynu mózgowo-rdzeniowego, istotności działania komory czwartej, ruchliwości mózgowia i rdzenia kręgowego, ruchomości kości czaszki oraz niezależnej od woli ruchomości kości krzyżowej.
Sutherland przez lata nauczał wiedzy z zakresu osteopatii cranialnej. Swoją postawą i kilkudziesięcioletnią pracą wpłynął w znaczący sposób na rozwój osteopatii. Zainspirował wielu późniejszych badaczy tematu, wśród których znalazł się dr Upledger.
ANDREW T. STILL
1828 – 1917
Ten amerykański lekarz swoją karierę zawodową rozpoczął od pracy sanitariusza, wykonującego obowiązki chirurga podczas wojny Secesyjnej w USA. Po doświadczeniach, zdobytych na wojnie oraz po utracie trójki swoich dzieci z powodu zapalenia opon mózgowych, Still doszedł do wniosku, że konwencjonalna medycyna ówczesnych czasów jest nieefektywna a czasami nawet szkodliwa. Zatem kolejne trzydzieści lat życia poświęcił na studiowanie ludzkiego ciała oraz poszukiwaniu alternatywnych dróg leczenia dolegliwości.
Nazwę: „osteopatia“ Still wynalazł poprzez zespolenie dwóch greckich słów: „osteon“ – kość oraz pathos – cierpienie. Powstała w ten sposób nazwa miała za zadanie obrazować, iż etiologia choroby i dysfunkcji fizjologicznej ma swoje pochodzenie w zaburzeniach mięśniowo-szkieletowych. Według niego, zdiagnozowanie oraz odpowiednia terapia systemu mięśniowo-szkieletowego miała dawać możliwość wyleczenia różnych dolegliwość bez konieczności stosowania leków. Still zaliczał się do pionierów twierdzenia, iż należy leczyć chorobę, a nie tylko jej symptomy.
Andrew Taylor Still uważany jest za ojca osteopatii i medycyny osteopatycznej.
Był założycielem American School of Osteopathy, pierwszej na świecie medycznej szkoły osteopatii, w Kirksville.